Nowotwór - Chłoniak płaszcza
Chłoniak z komórek płaszcza jest nowotworem atakującym specyficzne komórki układu odpornościowego. Postępowanie zależy od przebiegu chłoniaka i stanu zdrowia danej osoby. Chłoniak ten jest rodzajem chłoniaka nieziarniczego. Innymi słowy, jest to nowotwór, który wpływa na komórki układu odpornościowego, tj. pewne komórki zaangażowane w obronę organizmu. W przypadku chłoniaka z komórek płaszcza zaangażowane są komórki B odpowiedzialne za produkcję przeciwciał.
Termin "płaszcz" odnosi się do lokalizacji chłoniaka, ponieważ rozwija się on w określonym obszarze węzłów chłonnych zwanym "strefą płaszcza". Chłoniak z komórek płaszcza rozwija się powoli. Zwykle pozostaje niezauważona przez kilka lat, zanim się ujawni.
Przyczyny chłoniaka z komórek płaszcza
Chłoniak z komórek płaszcza ma podłoże genetyczne. Jest ono spowodowane zmianą genetyczną zwaną translokacją: dochodzi do wymiany segmentu pomiędzy dwoma chromosomami, które nie należą do tej samej pary chromosomów.
Translokacja dotyczy chromosomów 11 i 14, i powoduje nadmierną produkcję specyficznego białka: cykliny D1. Nieprawidłowość ta powoduje nieprawidłowe namnażanie się komórek B w obszarze płaszcza.
Diagnostyka chłoniaka z komórek płaszcza
Lekarz może podejrzewać obecność chłoniaka nieziarniczego na podstawie badania klinicznego. Jednak diagnoza chłoniaka z komórek płaszcza zwykle wymaga potwierdzenia za pomocą badań krwi, badań obrazowych i biopsji (pobranie próbki tkanki).
W momencie rozpoznania przez onkologa często stwierdza się postać rozsianą. Chłoniak z komórek płaszcza wpływa na kilka obszarów ciała, w tym węzłów chłonnych, szpiku kostnego, śledziony i krwi. W niektórych przypadkach dochodzi również do uszkodzenia przewodu pokarmowego.
Kto jest dotknięty chłoniakiem z komórek płaszcza
Chłoniak z komórek płaszcza jest rzadką chorobą. W krajach zachodnich stanowi on 6% chłoniaków nieziarniczych. Najczęściej pojawia się po 60 roku życia. Choroba częściej występuje u mężczyzn, dotkniętych nią jest 3 mężczyzn i 1 kobieta.
Objawy choroby
Obrzęk węzłów chłonnych. Chłoniak może przez wiele lat pozostawać bezobjawowy. W przypadku jego wystąpienia częstym objawem jest obrzęk jednego lub kilku węzłów chłonnych.
Inne powiązane objawy. Spuchniętym węzłom chłonnym mogą towarzyszyć takie objawy jak
- uporczywa gorączka
- nocne poty;
- niewyjaśniona utrata wagi;
- zajęcie przewodu pokarmowego z bólem brzucha, biegunką, nudnościami lub wymiotami, a czasem krwawieniem z przewodu pokarmowego.
Leczenie chłoniaka z komórek płaszcza
Postępowanie zależy od przebiegu chłoniaka i stanu chorego.
- Radioterapia
Gdy chłoniak z komórek płaszcza jest zlokalizowany, może być zaproponowana radioterapia. Technika ta polega na poddaniu obszaru guza promieniowaniu, które zniszczy chore komórki.
- Immunoterapia
W większości przypadków stosuje się immunoterapię na e-receptę. Jej celem jest pobudzenie mechanizmów obronnych organizmu do walki z rozwojem komórek nowotworowych.
- Chemioterapia
Immunoterapia jest najczęściej łączona z chemioterapią, która opiera się na wykorzystaniu substancji chemicznych do zabijania komórek nowotworowych.
- Przeszczepianie macierzystych komórek krwiotwórczych
U młodych osób można rozważyć przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych. Te niedojrzałe komórki pomagają w produkcji zdrowych komórek krwi i limfy.
Jakie są szanse na wyzdrowienie?
Nie ma określonego jednego lekarstwa na tę chorobę, chłoniak musi być traktowany jako choroba przewlekła. Celem jest doprowadzenie do remisji choroby na jak najdłuższy czas dzięki leczeniu dostosowanemu do wieku i profilu chorego. Niewielu pacjentów (30%) uzyskuje całkowitą odpowiedź na obecne leczenie pierwszej linii, ponieważ zależy to od kilku czynników: podtypu chłoniaka z komórek płaszcza, profilu pacjenta, liczby poprzednich linii leczenia...
(FAQ)
Jest kilka badań, które pomagają w wykryciu nowotworów, są to badania przesiewowe, biomarkery oraz badania genetyczne.
Czynnik genetyczny jest niezwykle istotny i stanowi duże prawdopodobieństwo wystąpienia chłoniaka w kolejnych pokoleniach.
Wiele zależy od wielkości oraz stopnia zaawansowania, ale w przypadku odpowiedniej metody leczenia jest duże prawdopodobieństwo całkowitego wyleczenia pacjenta z choroby.